Ακούγοντας στο κωφό ακουστικό τη διακριτικά καταπτοημένη φωνή να μου αναγγέλλει ότι μια γνωστή μορφή τελειώνει, αισθάνομαι το πανί της ζωής να κραδαίνει από τον αιθέρα που διασαλεύει την αποσβόλωση στις προβάλλουσες αφηγήσεις· το λευκό φως που αποτυπώνει τις έγχρωμες παραστάσεις του χρόνου αρχίζει και τρεμοπαίζει ενόσω προσπαθώ να αναμετρηθώ
Στο βαθύ ανάβλεμμα της ενατένισης, όταν από καρδιάς νιώθεις να σε ζώνει η θαλπωρή του φιδογυριστού φρονήματος της έγερσης, διανοίγεται η ευρεία θέα του διαστελλόμενου χρόνου· ξαφνικά οι αγωνίες της θνητότητας, της συγκινησιακής τσιγκουνιάς και τα βαριά μαύρα παλτά των επικήδειων υπολογισμών απεκδύονται στο φτερούγισμα του εξωτικού άνθους που πίνει
Αναπάντεχα έρχεται. Αρχικά μοιάζει με ελαφρυά μέθη και σε υπνωτίζει στη δίνη των συνειρμών καθώς αναπαύεσαι ανάσκελα με την ενστικτώδη ευφροσύνη του νεογνού, πρόθυμος να παραδοθείς, όποια καταιγίδα κι αν έρθει θα την υποστείς. Στις διακυμάνσεις της αναπνοής σου τρέχεις με τη σκέψη σου πίσω σε όλα αυτά τα συσσωρευμένα
Παραθέτουμε τη συναρπαστική μαρτυρία ενός νέου που έχασε από καρκίνο το δίδυμο αδελφό του. Ο Χ ισχυρίζεται με περίσσια συγκίνηση ότι τρεις μέρες μετά την κήδευση του Ψ, ο ίδιος έπαθε κάτι σαν επιληψία και είδε, όπως μας είπε, το κεφάλι του αδελφού του στο απόλυτο κενό. Εντελώς έκπληκτος για
Οτιδήποτε ζωντανό, κάποια στιγμή απουσιάζει οριστικά στο χρόνο όπως προτού γεννηθεί. Η ανυπαρξία όμως έχει ημερομηνία λήξης κι αν την αντέξεις λίγο παραπάνω απ’ το πουθενά του μνήματος, ξυπνάς αναπάντεχα στο εκείθεν πάντοτε της παλιγγενεσίας. Δηλαδή εκεί που ακόμη και η φθοροποιός περιοδικότητα του χρόνου εξαντλείται. Στο σπλάχνο εκκίνησης
Οι κοινωνίες μας αποτείνονται στην αίγλη της ζωτικότητας, της δημιουργίας, του θριάμβου. Η προσήλωσή θα έπρεπε να διευθύνεται από τη θέληση για ζωή, τη θέληση για δύναμη, τη θέληση για θέληση, τη δύναμη για χάρη της δύναμης. Ευ ζην σημαίνει να είσαι ακέραιος, με ψυχοσωματική υγεία στο πράσινο, με ηρεμία
Συζητάμε περί της διαφοράς μεταξύ Γίγνεσθαι και Είναι, για το αν η συνειδητότητα είναι ένα προβιολογικό/μεταβιολογικό φαινόμενο, για την αφαίμαξη μεταξύ των σχέσεων κλπ… Αστρέας Νομάς των ιδεών και των τόπων, συνεχώς εν κινήσει στο ρυθμό του γίγνεσθαι, μεταλλασσόμενος προς το άρρητο και απεκδυόμενος τη μορφή εν γένει. Συντονίσου
