Παραθέτουμε τη συναρπαστική μαρτυρία ενός νέου που έχασε από καρκίνο το δίδυμο αδελφό του. Ο Χ ισχυρίζεται με περίσσια συγκίνηση ότι τρεις μέρες μετά την κήδευση του Ψ, ο ίδιος έπαθε κάτι σαν επιληψία και είδε, όπως μας είπε, το κεφάλι του αδελφού του στο απόλυτο κενό. Εντελώς έκπληκτος για
Ακούγοντας στο κωφό ακουστικό τη διακριτικά καταπτοημένη φωνή να μου αναγγέλλει ότι μια γνωστή μορφή τελειώνει, αισθάνομαι το πανί της ζωής να κραδαίνει από τον αιθέρα που διασαλεύει την αποσβόλωση στις προβάλλουσες αφηγήσεις· το λευκό φως που αποτυπώνει τις έγχρωμες παραστάσεις του χρόνου αρχίζει και τρεμοπαίζει ενόσω προσπαθώ να αναμετρηθώ
Αναπάντεχα έρχεται. Αρχικά μοιάζει με ελαφρυά μέθη και σε υπνωτίζει στη δίνη των συνειρμών καθώς αναπαύεσαι ανάσκελα με την ενστικτώδη ευφροσύνη του νεογνού, πρόθυμος να παραδοθείς, όποια καταιγίδα κι αν έρθει θα την υποστείς. Στις διακυμάνσεις της αναπνοής σου τρέχεις με τη σκέψη σου πίσω σε όλα αυτά τα συσσωρευμένα
Οτιδήποτε ζωντανό, κάποια στιγμή απουσιάζει οριστικά στο χρόνο όπως προτού γεννηθεί. Η ανυπαρξία όμως έχει ημερομηνία λήξης κι αν την αντέξεις λίγο παραπάνω απ’ το πουθενά του μνήματος, ξυπνάς αναπάντεχα στο εκείθεν πάντοτε της παλιγγενεσίας. Δηλαδή εκεί που ακόμη και η φθοροποιός περιοδικότητα του χρόνου εξαντλείται. Στο σπλάχνο εκκίνησης
Οι κοινωνίες μας αποτείνονται στην αίγλη της ζωτικότητας, της δημιουργίας, του θριάμβου. Η προσήλωσή θα έπρεπε να διευθύνεται από τη θέληση για ζωή, τη θέληση για δύναμη, τη θέληση για θέληση, τη δύναμη για χάρη της δύναμης. Ευ ζην σημαίνει να είσαι ακέραιος, με ψυχοσωματική υγεία στο πράσινο, με ηρεμία
Συζητάμε περί της διαφοράς μεταξύ Γίγνεσθαι και Είναι, για το αν η συνειδητότητα είναι ένα προβιολογικό/μεταβιολογικό φαινόμενο, για την αφαίμαξη μεταξύ των σχέσεων κλπ… Αστρέας Νομάς των ιδεών και των τόπων, συνεχώς εν κινήσει στο ρυθμό του γίγνεσθαι, μεταλλασσόμενος προς το άρρητο και απεκδυόμενος τη μορφή εν γένει. Συντονίσου
Μαθαίνοντας για τον αναπάντεχο θάνατο του David Bowie ένοιωσα τουλάχιστον μελαγχολία και στη χειρότερη φόβο. Μάλλον τρόμο. Είναι κάποιες προσωπικότητες, κυρίως καλλιτεχνικές, τις οποίες δεν μπορείς να φανταστείς την απουσία τους στον έρμαιο αυτόν κόσμο. Ακούγοντας ένα ρομαντικό τραγούδι όπως το «Absolute Beginners» βιώνεις αρχικά τη μελαγχολία. Σκέφτεσαι πως σιγά σιγά
